تو به دلبری و شوخی دل اگر چنین ربایی

نه گمان برم که یابد زتو بیدلی رهایی

بتو آنزمان که دادم دل از این نبودم آگه

که تراست خوی و عادت چو زمانه بیوفایی

نه دل مرا دهی باز و نه کام او برآری

به کدام زهره گویم که تو چنین چرایی

ز تو هر جفا که دیدم زفا به جان خریدم

به امید آنکه شاید نکنی زمن جدایی

تو بمن گر آشنایی نکنی گنه نداری

گنه از من است که اول به تو کردم آشنایی

به نیاز و عجز ما بنگر و کبر و ناز چندین

مکن ار چه زیبد از تو همه ناز و کبریایی

نظر از تو برنگیرم که نباشدت نظیری

نه به ناز و دلفریبی نه به حسن و دلربایی

شب قدر هیچ دانی ز شبان کدام باشد

بود آن شبی که از مهر تو از درم درایی

بکسی فتاده کارم که ببسته عهد و پیمان

که ز کار مستمندان نکند گره گشایی

بدرون کعبه دل صمد و صنم نگنجد

زخدا چه میزنی دم تو که طالب هوایی

دگران غزلسرایند لطیف و نغز لیکن

بتو ختم گشته "عبرت" روش غزلسرایی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: